Navimag

Hey allemaal, hier zijn we weer, na vier geweldige dagen op de boot! Maar zoals gewoonlijk begin ik bij het begin:

Vorige zondag vertrokken we dus vanuit San Martin (Arg.) richting Puerto Montt (Chile). We namen eerst een bus die ons langs de befaamde Ruta Siete Lagos ("weg van de zeven meren") leidt: Na elke bocht een ander meer, bossen, bergen,... echt heel mooi en het feit dat het s ochtends vroeg was, maakte het er alleen maar mooier op! Af en toe hadden we (lees: Boske) wel moeite om onze ogen open te houden maar we waren het er over eens dat het echt de moeite was! Aangekomen in Villa La Angostura wachtten we een uurtje op onze verbinding richting Puerto Montt. Na een zes uur durende rit die we vooral slapend doorbrengen op het obligate circus bij de grensovergang na (wij verzamelen stempeltjes ondertussen) komen we aan in Puerto Varas. Puerto Varas is een klein dorpje gelegen op een half uurtje van Puerto Montt dat de reputatie heeft een stuk sympathieker te zijn dat zijn grote buur en dat blijkt meteen te kloppen. Het geheel doet wat oud en verwaarloosd aan met kleine, lage, houten huisjes en een heel mooi wit kerkje dat bij nader inspectie uit golfplaten blijkt te zijn opgebouwd. We eten fantastische gebakken zalm in een piepklein restaurantje voor vijf euro de man en kruipen daarna vroeg onder de wol.

Maandag staan we op een redelijk uur op want om 11u moeten we in Puerto Montt zijn om ons in te checken op de Navimag ferry. We ontbijten heerlijk en babbelen een hele tijd met kamergenoten voor we een minibusje nemen richting Puerto Montt. We halen onze tickets af en droppen onze bagage voor we nog enkele uren de stad ingaan om wat rond te kijken en de nodige inkopen te doen. Puerto Montt is alles behalve charmant, een grote industrieel aandoende havenstad waar we ons al snel vervelen. Gelukkig begint om 14u de inscheping en hebben we dus meteen een hoop om te ontdekken. Het schip is enorm, er zijn drie dekken voor mensen voorzien met hutten gaande van AAA, AA, A tot CC waar wij in zitten. We zijn echter niet jaloers want A blijkt vergelijkbaar te zijn met CC, alleen hebben zij een deur en wij niet. Wij zijn van mening dat 100dollar de man voor een deur serieus "overpriced" is en we waren best tevreden met onze hutten: Tien stapelbedden in een kamertje lijkt misschien niet gezellig maar wij vonden dat het heel goed meeviel. We hadden zelfs gordijntjes voor ons bed om voor de nodige privacy te zorgen! Onder de drie bovendekken was er een immense ruimte voor cargo en autos voorzien. Na de derde dag was de visgeur aan die kant van de boot niet meer te houden dus vermeden we die zijde zo veel mogelijk. Overal rondgerent en op en onder geklommen om boot te ontdekken, er blijkt een pub te zijn en een immense eetzaal waar een hoop activiteiten doorgaan. Er zijn drie maaltijden per dag in de prijs inbegrepen en wij beginnen ons te realiseren dat we vier dagen aan absoluut niets gaan hoeven te denken behalve waar we onze billen gaan neerplanten om van het absoluut geweldige uitzicht te genieten. Schitterende zonsondergang gezien aan ene zijde boot terwijl aan de andere zijde de volle maan opkwam. Met tevreden gevoel onze hut ingekropen en geweldig goed geslapen met het zachte gebrom van de boot in onze buik.

Om acht uur worden we gewekt door een stem die ons meedeelt dat het tijd is om te ontbijten. Wanneer we aankomen bij het ontbijtbuffet verdwijnt ons (lees: mijn) ochtendhumeur als bij toverslag: Wat een overvloed, dat zijn we al een tijdje niet meer gewend! De eerste vaststelling die dag is dat we weer ongeloofelijk geluk hebben met het weer: Zonnige dagen op de Navimag zouden eerder zeldzaam zijn maar achteraf zal blijken dat wij vier volle superzonnige dagen gehad hebben!!! De tweede dag brengen we vooral lezend op het dek door, het uitzicht is geweldig en de rust doet ons deugd. Vier dagen puur vakantie dus waarin alles maar dan ook alles voor ons geregeld wordt! Rond een uur of vier gaan we naar de boeg om te kijken naar de dolfijnen die gemeld zijn. De beestjes springen enkele malen rond de boeg eer ze weer verdwijnen. We zien ook nog toninas, een soort kleine dolfijn die in groep rondspringt. Op bepaald moment blijkt er een walvis vlak naast de boot te zwemmen, spijtig genoeg krijgen we enkel een paar fontijntjes te zien maar het dier zelf verkiest onder water te blijven. Ach wie kan het hem kwalijk nemen wanneer er 200 toeristen met hun fototoestel klikklaar op het bovendek staan! We drinken een lekker zelfgebrouwen aperitief van gratis frambozensap en meegesmokkelde rum en blijven tot het avondeten aan de boeg van het uitzicht genieten terwijl we met hopen mensen aan de praat geraken. Heel gezellig maar spijtig genoeg hebben we de melding gemist dat iedereen een anti-zeeziekpilletje moet nemen omdat we de fjorden verlaten en de open zee opvaren. Na het avondeten beginnen we het gerol van de boot plotseling iets minder amusant te vinden en het gaat van kwaad tot erger tot mijn avondeten plots beslist terug te keren naar waar het vandaan kwam. We gaan naar de ziekenboeg en een overvriendelijke verpleegster zet mij de meest pijnlijke spuit ooit waarna ik nog enkele malen overgeef eer ik mijn bed inkruip en wonder boven wonder heerlijk slaap. Boske pakt een pilletje en aangezien hij niet moet overgeven blijkt dat voldoende om hem ook fatsoenlijk te laten slapen.

Na een goede nachtrust voelen we ons allebei stukken beter vooral wanneer blijkt dat de boot terug richting fjorden keert en we de open zee dus achter ons laten. Bye bye Pacific, we zullen het niet snel vergeten! Na weer een heerlijk ontbijt gaan we naar de dagbriefing en om 10.30u is er een informatiesessie over Torres del Paine, het nationale park waarin we enkele dagen na aankomst in Puerto Natales de "W" gaan trekken, een heel bekende trekking van een dag of vier-vijf. We brengen de dag vooral op het dek door, het is weer schitterend weer hoewel het steeds kouder wordt en het landschap continue veranderingen doormaakt. De omgeving wordt steeds minder groen, het aantal besneeuwde toppen neemt aan sneltempo toe en in de loop van de dag zien we de eerste ijsschotsen voorbij drijven. In de late namiddag meren we aan in Puerto Eden, het eerste teken van (menselijk) leven sinds we Puerto Montt verlieten. Er wonen een 700tal mensen en de verhouding autos-boten is ongeveer 3-100. Het dorpje is volledig afhankelijk van de Navimag voor bevoorrading van vanalles en nog wat en we blijven een uurtje aangemeerd terwijl kleine bootjes af en aan varen. Wanneer we verder varen gaan we richting Pius XI, de grootste gletsjer van het zuidelijk halfrond: 1265 vierkante km (dat is slechts 30keer kleiner dan Belgie...), 1.5km breed en 62m hoog waar de gletsjer het water raakt en waar wij hem (haar?) dus zullen zien. Op weg naar de gletjser zien we verschillende ijsschotsen voorbij drijven en we zien ook de eerste zeehonden die nieuwsgierig hun kopjes boven water steken en met hun gladde lijven boven en onder water glijden wanneer we langsvaren. Vanop afstand is de gletsjer enorm, van dichtbij is het ding onbeschrijfelijk groot. En vooral mooi: Een immense ijsvlakte in helblauw met fel uitstekende pieken. Wanneer plots de zon door de wolken breekt worden we verblind door de weerkaatsing van het zonlicht op de gletsjer en verandert de kleur van blauw naar sneeuwwit. Tragi-komisch detail: Een aantal jonge Amerikanen drinkt zich elke dag lazarus in de pub en we vallen bijna om van verbazing wanneer we merken dat ze niet eens naar buiten komen om de gletsjer te bekijken..... Soms zijn we toch verrast over het aantal rasechte idioten dat reist, maar bon, dit terzijde. We hernemen onze route en na nog een hele tijd van het uitzicht genoten te hebben, gaan we eten. Vervolgens is het tijd voor Bingo-night: Een onverwacht succes en een heel gezellige avond. We lachen heel wat af met een lesbisch koppel uit Quebec en enkele andere Fransstaligen afkomstig uit zowel Belgie als Frankrijk.

Donderdag is de laatste dag die we op de boot doorbrengen en we profiteren ervan elke vrije minuut (en dat zijn er hier veel) over de boeg te hangen en urenlang in extase naar het spiegelgladde wateroppervlak te staren. Af en toe worden we even wakker geschud door een langskomende zeehond of een school toninas (mini dolfijntjes) voor we weer even gebiologeerd verder staren. Zalig... Het weer is iets minder helder s ochtends maar ook dit blijkt schitterend te zijn want de wolkjes weerkaatsen in het wateroppervlak. We zien alles dubbel en dit zonder rum-frambozensap! Iets later klaart het weer op en we babbelen nog een hele tijd met enkele mensen met een hoop reiservaring, wat altijd voor leuke verhalen zorgt (over mensen die in een Afrikaans land aankomen waar ze nooit eerder een visa nodig hadden en waar er plots wel een geeist wordt omdat de relaties tussen beide landen gespannen zijn ten gevolge van een verloren voetbalmatch..., en over grizzlys en andere geschifte verhalen :-). Rond vier uur komen we aan in Puerto Natales en rond vijf uur verlaten we met pijn in het hart de boot. s Avonds verzamelen we wat informatie over Torres del Paine en boeken we reeds onze bus die ons de 31ste naar Ushuaia zal brengen, het zuidelijkst gelegen stadje ter wereld. Om half elf constateren we dat de zon nog altijd niet onder is gegaan: De dagen zijn hier erg lang en hoe meer we naar het zuiden gaan,hoe langer ze zullen worden.

Vandaag, vrijdag, brengen we de dag door in het internetcafe, met inkopen doen voor de trekking van de komende dagen en met "de was en de plas" zoals ze dat dan zeggen. Morgen om 7.30u vertrekken we om de "W" te trekken in vijf dagen en ondertussen kunnen jullie al genieten van de fotos van onze boottrip in het album "Patagonie".

Bonjour tout le monde, nous revoila apres 4 journees geniales sur un bateau:

Dimanche passe on est donc partis de San Martin (Arg.) pour Puerto Montt (Chili). On prend d'abord le bus vers Villa La Angostura le long de la legendaire Ruta Siete Lagos. Apres chaque virage on decouvre un nouveau lac, des nouvelles montagnes, des nouvelles forets. C'etait superbe meme si on (surtout moi) avait un peu de mal a garder les yeux ouverts (reveil a 6h45, c'est pas dans nos habitudes). Apres une heure d'attente a la Angostura notre bus vers Puerto Montt part. On passe le temps a admirer les superbes paysages (Cette fois c'est An qui dort) du PN Vicente Perez Rosales a travers lequel on passe. Arret obligatoire a la douane une fois de plus... Apres avoir vu des gens se faire voler plein de nouriture en essayant d'entrer en Argentine on decide de se goinfrer des aliments a risque pendant les 50km entre 2 postes douaniers. Finalement on peut tout garder et on a encore 2 cachets en plus dans nos passeports, yoepie. Bref, en fin d'apres midi on debarque a Puerto Varas qui se trouve a 30 min au nord de Puerto Montt et qui est un village assez sympatique au bord du plus grand lac du Chili. Il y a egalement une superbe eglise blanche, mais en s'approchant on se rends compte qu'elle est construite en plaques ondulees (des golfplaten en neerlandais, quelqu'un m'aide a traduire ca?). Le soir on mange un delicieux saumon dans un tout petit resto pour 5€ par personne et on va dormir tot.

Lundi on se leve raisonnablement tot car a 11h on doit etre a Puerto Montt pour le check-in du Navimag. Dejeuner en discutant avec les gens de notre chambre et ensuite minibus vers Puerto Montt. Check-in, on droppe nos bagages et on a encore 2 heures pour decouvrir Puerto Montt. Pas besoin de plus de temps que ca pour cette ville: c'est le centre economique de la region. Industrie et transports donc... Juste bon pour faire quelques achats et se rendre sur le bateau. Embarquement d'abord les plus riches, et nous les pauvres en dernier, ca fait un peu Titanic. Il y a 4 categories de chambres: AAA, AA, A et C (c'est nous ca). Finalement on ne se plaint pas du tout: nos dortoires sont organises par cabines de deux lits superposes, 6 cabines par chambre. La seul difference avec les A c'est qu'ils ont une porte a l'entree de leur cabine. 100 dollars pour une porte ca nous parait quand meme cher et donc on est tres contents de notre choix :-) Ensuite on part a la decouverte du bateau. Les trois etages superieurs sont pour les humains, et en dessous de ca il y a encore deux etages cargo dans lesquels il y avait apparement des camions qui transportent du poisson: a partir du troisieme jour l'odeur de poisson devenait dure a supporter donc on evitait d'aller a l'arriere du bateau de ou l'odeur venait. Puis a l'etage du dessus y'avait un bar avec pleins de fauteuils tres confortables et a l'etage du milieu le restaurant dans lesquels il y'avait plein d'activites entre le repas (films, sessions d'informations, documentaires,etc...). Dans le prix du trajet trois repas par jour sont compris et on se rends comptes que pendant 4 jours la seule chose a laquelle on devra penser c'est "ou vais-je poser mon derriere pour admirer ces superbes vues?"... De vrais vacances donc. Le soir on a droit a un superbe coucher de soleil a babord (ou tribord, jsais pas moi) pendant que la pleine lune se leve a l'autre cote... Superbe. Ensuite on s'endort tranquillement avec le doux bruit du moteur qui ronronne.

Je me reveille a 7h et je vais immediatement profiter des belles vues. A 8h les speakers reveillent ceux qui dorment encore avec la mention de la temperature, le taux d'humidite et les temps qu'il fait ainsi que de l'annonce que le petit dejeuner est servi. An perd immediatement son humeur matinale quand elle decouvre comme le pti dej est complet: oeufs brouilles, pains, confiture, jambon, fromage, fruits, yoghurts, confiture, the, cafe et jus de fruits. pas de quoi se plaindre donc. En plus il fait denouveau superbe dehors, on a vraiment de la chance. Normalement c'est assez rare de voir du soleil sur le bateau, mais la il faisait tellement beau qu'ils ont decides de repeindre un bout du bateau pendant le trajet! vers 4h on apercoit quelques dauphins qui nagent a cote du bateau et un peu plus tard des Tursiops (une sorte de petit dauphin). En fin d'apres midi tout le monde se rue dehors lorsque le capitaine annonce qu'il y a des balleines. Malheureusement l'animal meme prefere rester sous l'eau et donc on n'apercoit que des petites fonteines par ci par la. Ensuite on se met a boire le Rum qu'on a amene a bord en le melangant avec le jus de framboise disponible en permanence sur le bateau et on se met a discuter avec plein de gens tres sympatiques jusqu'au souper. Avec tout le bruit du vent qu'il y a a l'avant, on n'entend pas lorsqu'ils annonce qu'il faut prendre la pilule contre le mal de mer. Vers 8h on quittera notament les fjords interieurs pour naviguer pendant 12 heures sur le pacifique qui secoue fort. Vers 9h An vomit une premiere fois et moi je ne me sens pas trop bien non plus. Elle recoit une injection de l'infirmiere super sympatique et vomit encore 2 fois. Finalement on va tous les deux encore prendre la pilule et on est tot au lit en position foetale (ce qui est mieux quand on a le mal de mer).

Finalement on a tout les deux bien dormi: on n'a plus ete malades te on ne s'est pas reveilles une seule fois la nuit. Le troisieme jour sur ce bateau commence a nouveau par ce delicieux petit dejeuner, ensuite on va s'installer sur le pont pour admirer encore plus de superbes paysages. Aujourd'hui c'est deja moins vert, il y a plus de cimes enneiges derrieres les collines: la derniere partie de la cordillere des Andes. A 10h30 il y a la session d'information a propos du PN Torres del Paine dans lequel on ira faire le fameux W, trekking de 4 a 5 jours. Apres ca on retourne dehors, on lit, on tourne en rond sur le bateau en profitant des superbes paysages. En fin d'apres midi on accoste brievement a Puerto Eden: petit village de 700 habitants pour lequel ce Navimag est un des seuls moyens de communication avec le monde exterieur. On estime le nombre de voitures dans le village a 3 et le nombre de bateaux a 100. Le village est notament etendu le long de l'eau. Ce village se trouve d'ailleurs sur la troisieme plus grande ile du pays (la plus grande etant la terre de feu et la seconde l'ile de Chiloe). On ravitaille donc le village de fruits et legumes frais, quelques gens d'ici descendent du bateau et une heure plus tard on repart. Un peu plus tard on voit quelques petits Tursiops, des loutres (je crois que c'est ca; en neerlandais c'est des zeehonden), encore pleins d'oiseaux et puis les premiers blocs de glaces qui flottent... On s'approche du glacier Pie XI  qui est le plus grand de l'hemisphere sud. On fait un detour de 4 heures pour arriver juste a cote du glacier. C'est enorme: 1265 km carre...(ca fait 30 fois moins que la belgique) il doit faire a peu pres 60 metres de haut et 1.5km de large la ou il se jette dans l'eau. Et c'est un des rares glaciers qui s'etend encore. Petite anecdotes marrante: Ca fait depuis qu'on est sur ce bateau qu'il y a une bande de jeunes americains qui passent leur temps a boire dans le bar. Y'en a 2 des 7 qui estiment que meme le glacier ne vaut pas la peine pour quitter leur table... Ils restent donc la a regarder 2 glaciers (ou plutot un glacier en double) a travers une fenetre. C'est epatant comme y'a des gens qui sont cretins sur cette terre. Enfin bref le bateau reprend ca route. Quelques heures plus tard le Bingo night commence, on rigole bien avec les lesbiennes quebecquoises qu'on a rencontre ici, et encore quelques autres francophones (belges et francais) on boit un peu et puis on va dormir. Ce fut une tres bonne journee pleine de belles choses et de rires...

Le dernier jour sur le bateau commence par du temps un peu moins beau: il y a des nuages. Ca fait du bien aussi et ca permet de prendre des photos un peu differentes que toujours ces ciels bleus. En plus l'eau est tout a fait calme ce qui donne un effet mirroir superbe. Le ciel finit par s'eclaircir et il fait denouveau tout bleu vers midi. On voit encore quelques loutres, quelques petits dauphins et on passe par le Canal White, le plus etroit du trajet: 80m de large. On a l'impression de toucher la cote des deux cotes, mais ca passe. On passe encore un maximum de temps a l'exterieur tout en discutant avec d'autres gens qui ont voyage beaucoup dans leur vie et qui ont donc plein de chouettes histoires a raconter (saviez vous que si tu te promene et que tu vois 2 grizzlys devant toi, ca veut dire qu'il y'en a probablement 3 derriere toi et qu'il vaut donc mieux continuer?) Vers 4h on arrive a Puerto Natales et a 5h on peut descendre du bateau et partir a la recherche de notre auberge. Le soir on s'informe un peu a propos du PN Torres del Paine, des moyens de transports pour y arriver et on achete deja nos tickets de bus jusqu'a Ushuaia. C'est cher les bus en patagonie!!!

Aujourd'hui vendredi on vous met donc au courant de nos aventures, on fait des courses et on glande un peu. Demain matin a 7h30 on part en bus pour TDP, faire le W en 5 jours... Entre temps vous pouvez deja admirer les photos de notre trajet en bateau dans l'album Patagonie.

A la prochaine

Comments

[Corine]

hola! geweldig die fotos en ook het reisverslag zeer de moeite waard! jullie nemen het er maar mooi van, goed zo! hoop dat ik het in december/januarie jullie na kan doen!
geniet ervan, kus Corine

ps An je wordt al een echte scout zo met rugzak en doek op je kop ;)