Asuncion-Paraguay

Nieuwe fotos in album "Salta + Paraguay", we proberen er nog wat op te laden in de toekomst...

Hey allemaal, hier zijn we weer!

Onze Paraguayaanse avonturen lopen alweer op hun einde, tijd voor een update dus!

Vorige vrijdag (de 13de, jawel, ik hoop dat bij iedereen alles zo goed verliep als bij ons :-) namen we in de late namiddag een bus van Salta richting Clorinda, een klein dorpje aan de Argentijns-Paraguayaanse grens.  We reden de volledige nacht en kwamen s ochtends rond een uur of tien aan in Clorinda.  Na de opdringerige taxi chauffeurs van ons lijf te hebben gehouden, namen we een hobbelig lokaal busje richting de grens.  Dit deel van Argentinie is erg arm, de verschillen met Paraguay zijn klein.  De lucht was grijs en de omgeving groen, dampend, tropisch.  Wat een verschil met het droge Salta, dit deed ons erg terugdenken aan Rurre en onze Boliviaanse jungle weken.  De busrit was hobbelig, lokale bussen zijn niet te vergelijken met de luxueuze lange afstand versies.  Al snel zat de bus vol met mensen die van de markt terugkwamen beladen met mandenvol groenten, fruit en eieren.  Was mooi om naar te kijken.  Aangekomen aan de grens liepen we een tijdje over een modderige weg tot we aan de brug kwamen die de officiele grens met Paraguay vormt.  Aan de andere kant doorliepen we probleemloos alle formaliteiten en wisselden we geld bij een straatwisselaar.  "Het meest corrupte land buiten Afrika" bleek ons tot dan toe goed gezind.  Toen namen we weer een rammelbus met vriendelijke mensen die ons tot in Asuncion moest brengen.  Na een dik uur door een arm land met veel water en nog meer palmbomen kwamen we aan in de hoofdstad waar we nog een keer van bus moesten veranderen eer we uiteindelijk in het centrum en in een lokaal hotelletje belandden.  In de namiddag verkenden we onze buurt en aten we in de foodcourt van de lokale supermarkt.

Zondag 15 juni lazen we de hele voormiddag in ons bed (Zaaaalig!).  Daarna namen we een bus naar een groot shoppingcenter juist buiten het centrum want de hele stad is op zondag niet alleen dood maar ook nog eens onveilig.  In et shoppingcenter was iedereen compleet voetbalgek want Paraguay speelde tegen Brazilie.  Iedereen die denkt te weten wat voetbalgekte betekent maar nog niet in Zuid-Amerika geweest is, heeft in werkelijkheid geen idee.  Mensen van alle leeftijden gaan gekleed in de landskleuren, lachen en vloeken dat het een lieve lust is en brullen zich de ziel uit het lijf wanneer er gescoord wordt.  Het hele centrum denderde op zijn grondvesten elke keer dat Paraguay scoorde en toen ze gewonnen waren werd iedereen helemaal gek.  Tot lang na we terugwaren in ons hotel kwamen alle autos toeterend voorbij en het was een echte taak een auto te ontdekken die niet ergens een vlag of versiersel had hangen.  De stad lag lam, het centrum zat plots bomvol feestvierders en het feestje ging nog een hele tijd vrolijk door met vuurwerk en al.  En mocht iemand zich afvragen of ze nu een of andere Cup of zo gewonnen hadden dan is het antwoord nee, dit was slechts een kwalificatiematch.... We deden die dag dus niet veel anders dan mensen kijken en wat shoppen.  Oh en ik kocht hakken schoenen en was zo blij dat ik er meteen het shoppingcenter mee uitliep en ze niet meer uit wilde doen.  Ik vertrek nooit meer ergens naartoe zonder hakken, t is ronduit deprimerend!

Maandag 16 juni liepen we de hele dag van hot naar her zonder ook maar iets te doen van wat we wilden doen.  We liepen naar de Koreaanse buurt om Koreaans te eten maar de hele buurt bleek verdwenen (razzias?, volksverhuizing?, we geraken er maar niet uit...).  Later namen we een bus naar een museum enkel om te ontdekken dat het gesloten was (Boske ging de openingsuren checken...).  Na wat in de lokale speeltuin rondgehangen te hebben, namen we de bus terug en keken daarna gewoon TV.

Dindsdag vertrokken we met hernieuwed moed:  Het was zonnig lenteweer (hoewel de lokale bevolking duidelijk koud leed en de dikke winterjassen, handschoenen en mutsen bovenhaalde.  Het moet een 23C geweest zijn..... Tja, t is winter voor die mensen he!) en we vertokken om een wandeltour door de stad te doen met de gids in de hand.  Verschillende musea en enkele erg mooie gebouwen, veel kultuur op een dag dus hoewel er niets spectaculairs te zien was.  Het enige wat echt memorabel was (en hallucinant vooral) was het zicht op de sloppenwijken, slechts door een ballustrade van de rest van de stad gescheiden.  We wandelden op een mooi plein toen schoolkinderen in uniform ons kwamen waarschuwen dat we niet verder dan de ballustrade mochten gaan.  Wij dachten dat je vanaf de ballustrade gewoon een mooi zicht op de baai en de rivier zou hebben maar hadden niet gezien dat er tussen de ballustrade en de baai nog plaats was voor een immense sloppenwijk.  Langs de ballustrade stond overal politie om de rijke mensen te beschermen.   Vanuit het luxueuze museum had je zicht op de sloppenwijken. Iedereen vond het blijkbaar normaal maar wij hadden tijdens de lunch een zeer slechte smaak in de mond.  Shoquant.

Woensdag bleek de bioscoop aan halve prijs en daar profiteerden we dan ook meteen van.  Vlak voor de film draaiden ze een promotiefilmpje tegen corruptie en smokkelen van illegale waar, wat wij wel grappig vonden.  De rest van de dag deden we niet veel memorabel.

Donderdag namen we de bus rond 10u sochtends richting bus terminal.  Alleszins dat was de bedoeling want na een uur stonden we nog aan de bushalte te wachten op een bus die normaal gezien om de twee minuten langskomt.  Oh verrassing, er waren manifestaties aan de gang die de halve stad platlegden.  Zuid-Amerika is het land van de betogingen, wegblokkades en manifestaties, ongeloofelijk! Fin bon, ze hebben natuurlijk ook wel genoeg dingen om tegen te manifesteren...  Alleszins, na een uur een taxi genome die veel te duur naar onze zin was (zes euro lijkt weinig maar naar Zuid-Amerikaanse normen is het absurd veel en we leven nu eenmaal "on a budget").  In de busterminal regelde we ons ticket naar Ciudad del Este voor komende zaterdag en namen daarna een lokale bus naar San Bernardino "het Saint-Tropez van de Asuncionse elite".  Na anderhalf uur kwamen we behoorlijk door elkaar geschud aan in San Ber, wat even veel op Saint-Tropez lijkt als..... bon, ik vind geen goede vergelijking maar t leek er alleszins absoluut niet op.  t Was wel erg leuk en rustig, het weer was zwoel en warm en de palmbomen waren niet te tellen.  De straatjes lagen vol klinkers, er waren veel restaurantjes maar alles was toe want het is hier winter en dus laagseizoen (als ze dit weer aan de Belgische kust hebben is iedereen dolgelukkig...).  We vonden echter een klein restaurantje dat gerunned werd door een gepensionneerd Frans koppel waar we zelf pannekoeken mochten maken en er heerlijke sauzen bij kregen.  Supergezellig.  We genoten van de rust van San Bernardino na het hektische gedoe in miljoenenstad Asuncion.  We wandelden naar het meer waar we een pedalo huurden om te ontdekken dat we de enige op het immense meer waren en dat alles doodstil was. Wel, zo lang we niet peddelden alleszins want onze peddalo was een vooroorlogse roestbak die ons nog serieuze beenkrampen bezorgde toen we terug moesten keren (lees: tegen de stroom ingaan...).  Na nog wat op de plaza informatie over Brazilie gelezen te hebben, namen we de bus terug naar Asuncion.  Het was zalig om de enige toeristen te zijn in heel San Ber, de rust en de natuur waren zalig.  Het transport bleek ons die dag niet goed gezind want in plaats van terug naar de busterminal te keren, nam onze bus een hele route en dankzij onze opmerkzaamheid kwamen we daar ongeveer 20km buiten de stad pas achter...  In the middle of nowhere langs grote verkeersader een hele tijd wanhopig op zoek in het donker.  Iedereen die we om raad vroegen gaf ons andere instructies, welcome to South America.... Uiteindelijk toch een bus gevonden die met grote omweg naar het centrum ging en na ook daar nog eens een uur op te hebben gezeten kwamen we na drie uur hobbelen dan toch in ons hotel aan.

Vandaag maken we de blog in orde en in de namiddag gaan we het museum del Barro bezoeken dat vorige maandag gesloten bleek. 

Morgen nemen we een bus naar Ciudad del Este, zoals de naam zegt in het Oosten van het land op de grens met Brazilie.  Daar gaan we de Itaipu dam bezoeken, de tweede grootste ter wereld na de Drie Kloven Dam in China.  Zondag of maandag nemen we dan een bus naar Iguazu, naar de schitterende watervallen die op de grens tussen Argentinie en Brazilie liggen.  Voila, dat was het weer, tot de volgende!

Bonjour tout le monde,

depuis le dernier message on a pris un bus vers la capitale du Paraguay et on est restes la une semaine. Voici ce qu'on y a fait.

Vendredi 13 Cette date n'annonce rien de bon mais on n'a pas eu de problemes. Apres une matinee sur internet et un bon petit repas on va chercher nos sacs et on monte dans le bus qui devrait nous amener en 14heures a Clorinda. En cours de route on a pu observer des jolis decors remplis de palmiers qui se refletent dans la petite couche d'eau qui recouvre le sol. Samedi matin on prend un petit bus local de Clorinda a la frontiere qu'on traverse a pied et sans problemes. On est content de ne pas avoir de problemes a la frontiere car le Paraguay est connu comme le pays le plus corrompu en dehors de l'Afrique... De la frontiere bus local vers le centre de Asuncion ou j'achete directement un drapeau du Paraguay (les eliminatoires pour la coupe du monde 2010 sont occupes ici et a chaque carrefour quelqu'un vend des drapeaux du Paraguay). Ensuite on se trouve une petite chambre d'hotel bien sympa avec salle de bain et television...

Dimanche 15 on decouvre que la ville est vide: dimanche tout tout tout est ferme. On va donc passer la journee au seul truc qui est ouvert: le shopping center. A l'etage avec tous les restos qui vendent de la bonne bouffe au kilo on mange un bon truc et on se promene l'apres-midi dans ce shopping. On decouvre que ce pays et fou de foot. A 4h le match contre le bresil commence et les masses de teles dans tout le shopping montrent ce match. Rien que quand les joueurs montent sur le terrain tout le monde applaudi, quand ils marquent un goal contre le bresil ils hurlent tous comme des dechaines. Quand ils gagnent 2-0 contre le bresil, la ville est bouchee, tout le monde roule en claxonnant avec des drapeaux Paraguayens jusque tard dans la nuit...

Lundi 16 on commence par apporter nos vetements a la wasserette apres avoir lu et planifie quelques trucs au cours de la matinee. Ensuite on part a la recherche des restaurants coreens, qui sont supposes etre regroupes autour d'une certaine rue. On n'a encore jamais mange coreen et ce mini Korea-town nous intrigue... Apres une promenade bien plus longue que prevue on se dit que tous les coreens ont du demenager dans les deux dernieres annees car a part une clinique avec des inscriptions qui d'apres nous etaient coreenes on n'a rien vu. On va donc manger dans un resto normal, cad buffet pour quelques milliers de guaranies par kilo (le guarani est la monnaie du Paraguay). L'apres-midi on prend le bus vers le Museo del Barro qui est suppose etre le plus beau de la ville. Malheureusement le musee est fermee; j'avais regarde les heures d'ouvertures dans le guide, mais je n'avais pas fait attention au jours d'ouverture... Ca arrive hein ce genre de betises. Enfin, on s'installe quelques temps au soleil dans le petit parc en face du musee et ensuite on retourne a l'hotel. Journee decevante.

Mardi 17 on decide de faire une bonne promenade en ville en passant par tous les beaux batiments. Il fait bon, 20ºC et y'a meme un petit soleil tres agreable, mais c'est l'hiver ici. D'ailleurs ca se voit: la plupart des locaux portent des grosses vestes, on en voit meme plusieurs avec un bonnet ou des gants. Bon ici l'ete c'est 40ºC, donc par rapport a ca 20ºC c'est frais mais quand-meme... Enfin, on passe par la casa de la libertad, la maison de la culture, le grand theatre, le senat et le palais gouvernemental. Tous de beaux batiments mais pas grand chose de memorable a part le "mur"... En arrivant sur une des plazas principales une bande d'ecoliers viennent vers nous en nous disant qu'on ne doit pas aller vers la riviere parce qu'il y a des voleurs la-bas. OK, c'est note. On regarde vers la riviere et on voit le bord de la plaza avec un petit muret et derriere on voit du vert et puis la riviere. On se dit qu'il doit y avoir un parc ou quelquechose dans le genre. En s'approchant du muret on decouvre qu'il y a pas mal de policiers tout au long du muret. Et en s'approchant encore on decouvre pourquoi: derriere le muret, un peu plus bas que les belles plazas et les beaux batiments il y a le bidonville qui s'etend vers la riviere. C'est vraiment choquant de voir comme le centre de pouvoir et de richesse est separe des pauvres par un petit muret et beaucoup de policiers. On ne s'y attendait pas et ca nous degoute vraiment. Je pense d'ailleurs que c'est l'image qui definira Asuncion dans notre tete... Le midi on mange chez un resto vegetarien qui sert aussi du poulet(!?) ensuite on s'assied au soleil et puis on fait un petit tour dans un musee. Apres ca on va chercher nos vetements a la wasserette et on va sur internet.

Mercredi 18 on a prevu d'aller au shopping: j'ai besoin d'un nouveau pantalon, la bouffe y est bonne et en plus le cinema est a moitie prix les mercredis. Une des publicites avant le film etait d'ailleurs pour la nouvelle unite anti-trafic, dotee de materiel et d'armes modernes. C'est assez etrange de voir une pub dans le genre et on se dit que c'est la premiere fois qu'on est confrontes avec la corruption et la contrefacon au Paraguay... Pendant le film on entendra jusque dans la salle de cinema les cris de joies lorsque le paraguay marque un goal contre la Bolivie. La Bolivie a d'ailleurs gagne 4-2 contre le Paraguay, malgre que la bolivie etait derniere et le paraguay premier dans le classement.

Jeudi 19 on a prevu une petite journee a San Bernardino. C'est le St-Tropez local ou tous les riches vont se reposer. On part avec une 1h30 de retard car des manifestations en ville font que pleins de bus ne roulent pas et apres avoir attendu tres longtemps on decide de prendre un taxi vers le terminal de bus de ou on a un bus vers San Ber. Arrive dans ce bled on decouvre effectivement le calme, c'est genial. On mange dans un bon petit resto tenu par une francaise. On se prepare nos propre crepes et on recoit plein de trucs delicieux a mettre dessus. Ensuite on va vers le lac et on loue un pedalo de merde pour 1/2h de calme sur le lac, ensuite on se fait transpirer pour retourner a temps sur le rivage: le courant nous avait amene plus loin que prevu et cette merde de pedalo est indirigeable... Apres ca on se repose sur la plaza en profitant de la chaleur et on reprend le bus vers Asuncion. On attend d'arriver au terminal de ou on prendra un bus local vers l'hotel, mais apparement ce bus-ci ne va pas au terminal. En decouvrant ca on sort le plus vite possible du bus et on se retrouve quelquepart, mais aucune idee de ou... On demande a plein de gens comment on peut arriver au centre, mais on recoit chaque fois une reponse differente. Finalement on voit un bus dont on pense que ce sera le bon et le chauffeur confirme qu'il nous amenera a notre hotel. 1h plus tard on arrive et on s'installe devant notre petit ecran.

Vendredi 20 on va sur internet pour s'occuper de notre blog et le reste de la journee on va probablement faire nos sacs et se promener un peu en ville. Demain matin on prend le bus vers Ciudad del Este, a la frontiere avec l'Argentine et le Bresil de ou on ira voir le barrage de Itaipu qui est le plus grand au monde. Mais ce sera pour la prochaine fois tout ca....   

Comments

[sabine]

jaja .. hakkenschoenen in the middle of nowhere ...
oftewel het gemis van civilisatie in de bush??

kus!

[heidi]

the chickenbus. altijd een aparte ervaring!