Valparaiso

Hey allemaal,

we zijn alweer tien dagen in Valparaiso, ongeloofelijk hoe de tijd voorbij vliegt! Ondertussen hebben we ook een heleboel te vertellen, ook al hebben we het hier zeer rustig aan gedaan.  We hebben een televisie in de kamer met een hoop amerikaanse posten die hopen films en sport uitzenden en na 1.5 maand zonder televisie waren we daar wel aan toe :-)  Maar tien dagen ter plaatse gaf ons voldoende tijd en ruimte om veel te bezoeken en toch een vakantiegevoel te behouden. 

Zondag 23 december kwamen we s ochtends om acht uur aan in Valparaiso (Valpo genoemd door iedereen).  Na een verdiende siesta (remember onze onderbroken nachtrust midden in de Andes) besloten we La Sebastiana te bezoeken, een van de huizen van Pablo Neruda.  De stad Valparaiso is best te vergelijken met een kom:  Een plat gedeelte aan de kust omringd door een tiental cerros (heuvels), volgebouwd met duizenden kleine gekleurde huisjes kris kras door elkaar geplaatst.  Kaarten bestaan meestal  uit het platte gedeelte en de "grote" wegen van de cerros maar het merendeel van de kleine supersteile weggetjes is niet in kaart gebracht.  Zeggen dat Valparaiso chaotisch is, is een understatement:  Valpo is geur, kleur, vuilnis, charme, kapotte trottoirs, lawaai, straatverkopers, honden, zakkenrollers, bootjes, vismarkten en zoveel meer samengesmolten tot een wervelende, bruisende stad die alles behalve Westers aandoet.   De cerros zijn te bereiken met een van de honderden minibusjes die door de stad racen of met een van de vele liften die allemaal dateren uit eind 19e, begin 20e eeuw maar waarvan de motor (Duitse makelij) soit-disant in perfekte staat is :-)  Die dag verkozen we de eerste optie en ons busje zette ons vlakbij Nerudas huis af.  Bij nadere inspectie bleek het echter uitzonderlijk gesloten die dag en we besloten dus maar een lange wandeling te maken doorheen de cerros.  We genieten van het schitterende zicht op de baai en de haven onder ons en van de vele gekleurde huisjes, de supersteile straten en de aftandse autos waarvan je je afvraagt hoe ze daar in godsnaam geraakt zijn.  We drinken iets op Cerro Concepcions en gaan via Cerro Alegre de berg af richting haven.  We volgen de kustlijn nog een hele tijd tot we aan het uiterste puntje van de baai aangekomen zijn.  Daar vinden we een restaurantje waar we met zicht op zee, meeuwen en pelikanen een lekker stukje zalm verorberen eer we ons terug richting hotel begeven. 

De 24 ste december zijn we er ons heel de dag allebei erg van bewust dat we vandaag in Belgie willen zijn bij onze families.  Kerstmis vieren met 30 graden buiten is absoluut niks voor ons en we zijn de hele dag vrij gedeprimeerd.  We besluiten ons s avonds een feestmaal te bereiden en begeven ons dus in de hyperdrukke straten om de nodige inkopen te doen.  Overal is het druk druk druk en straatverkopers proberen iedereen nog de nodige kadootjes aan te smeren.  De supermarkt is hel en de rekken met wijn en champagne zijn volledig leeggeroofd.  Met behulp van de nodige improvisatie vinden we alle ingredienten voor ons kerstdiner en we tikken zelfs een fles champagne (wel, iets met bubbels in anyway) op de kop.  Diezelfde fles openen we die namiddag al rond vijf uur terwijl we naar kerstfilms op televisie kijken en zwelgen in zelfmedelijde.  Wij vinden onze reis alle dagen geweldig.  Maar kerstmis in het buitenland sucks om het eens met wat elegant Engels te zeggen.  s Avonds gaan we naar de nachtmis die erg mooi is en waar we het Onze Vader en Stille nacht, heilige nacht in het Spaans leren zingen.  Op het einde wordt er enthousiast geapplaudiseerd voor de priesters en misdienaars.

Op kerstdag besluiten we ons een beetje bij elkaar te pakken en ondanks ons overheersend baalgevoel toch iets nuttigs te doen.  Nuttig blijkt ook leuk te zijn wanneer we naar de haven gaan en daar een boottrip van een half uur maken.  Het weer zit niet echt mee de eerste dagen in Valparaiso maar dat blijkt het gevolg te zijn van een aardbeving ( 6.3 op de schaal van Richter..) en een hele hoop naschokken die juist plaatsgevonden hebben. Blijkbaar beinvloedt dat ook het weer.  Desondanks is de rondrit heel leuk al moeten we oppassen naar welke richting we ons fototoestel draaien aangezien het strikt verboden is fotos van de militaire vloot te nemen.  We lopen nog wat rond tussen de souvenirsshops in de haven en lopen langs Plaza Mayor eer we terug naar ons hostel gaan waar we van de combinatie film + empañadas genieten. 

De 26ste besluiten we naar Viña del Mar te gaan, een stad die in het verlengde van Valparaiso ligt en ongeveer evenveel inwoners telt. Eigenlijk vormen de twee steden een langgerekte kusstad van een 600.000tal inwoners.  Viña del Mar is een stad die absoluut niet te vergelijken is met Valparaiso:  Viña is proper, georganiseerd met brede lanen en wuivende palmbomen en veel rijke mensen.  Viña del Mar kon evengoed aan de Cote d Azur liggen en lijkt dus in niets op het wervelende en zeer Zuid-Amerikaanse Valparaiso.  We lopen over de Plaza Vergara, door de brede lanen en mooi aangelegde parken en genieten van de mooie promenade langs de kustlijn.  We gaan een van de lokale cerros op en profiteren van het schitterende uitzicht op de zee en enkele kastelen.  Boske ontdekt dat hij zijn zonnebril in het park verloren is en loopt tevergeefs een heel eind terug.  Na onze lange wandeling besluiten we terug te keren naar Zuid-Amerika.

Donderdag 27 december gaan we naar Isla Negra, een klein dorpje aan de pacifische kust op anderhalf uur van Valparaiso.  Pablo Nerudas bekendste en meest geliefde huis bevindt zich hier en de rit blijkt wel degelijk de moeite waard want het huis is absoluut fantastisch zelfs voor mensen die nog niets van Neruda gelezen hebben (dixit Boske).  Neruda had een voorliefde voor alles wat met de zee te maken had en het hele huis is dan ook als een boot opgevat, met vooral hout, ronde plafonds en overal boegbeelden van schepen die aan kabels aan het plafond hangen.  De deuren zijn smal, de plafonds zijn laag en het huis is propvol gestopt met de meest gekke en mooie dingen.  Neruda verzamelde vanalles en nog wat:  Boegbeelden, gekleurde wijnglazen, boten in flessen, schelpen, maskers, vlinders.....   Hij heeft er ook een stal gebouwd voor een schitterend houten paard en hijzelf ligt op enkele meters van het huis begraven samen met zijn laatste echtgenote Matilda.  Met zicht op zee zoals hij het zelf gewild heeft.  s Avonds in Valpo naar de openingsceremonie van de nieuwjaarsfestiviteiten gaan kijken: groot concert op Plaza Sotomayor en ongeloofelijk veel volk.

De volgende dag keren we terug naar La Sebastiana, het huis van Neruda dat zich op een van de cerros van Valparaiso bevindt en dat de eerste dag gesloten was.  Ook dit huis is volledig in bootstijl opgevat en heeft een schitterend zicht over de baai.  We genieten van de mooie dingen en van de leuke tuin.  Vervolgens maken we een lange wandeling over Cerro Bellavista langs het openluchtmuseum en langs de kleine Cristo Redentor  en tussen de kleine huisjes.  s Avonds geniet Boske van een basketbalmatch live van zijn favoriete team.  Ik kijk mee en ben op het laatst zelfs serieus aan het supporteren (tot mijn eigen verbazing :-)

Zaterdag gaan we allereerst naar de markt om eten voor die avond te kopen.  De markt is overweldigend, overal mensen, kinderen, katten en honden die kris kras door en over mekaar lopen.  De geuren en kleuren zijn geweldig en de vis vliegt ons om de oren terwijl we enkelhoog door het groente afval waden.  Heel leuk om eens mee te maken en supergoedkoop allemaal.  In de namiddag gaan we naar het strand want het weer is opgeklaard.  Samen met honderden andere mensen bakken we op onze vierkante meter :-) De Stille Oceaan is geen Noordzee:  Het water is koud (ok, dat is eigenlijk vrij vergelijkbaar :-)  en de stroming is ongeloofelijk sterk.  Niemand gaat verder dan kniehoog ondanks het feit dat er geen rode vlag hangt.

Zondag hebben we om 11u afgesproken met Alyne en Fancois. Alyne kennen we nog van Namen en Francois zijn zus woont vlakbij Viña de Mar, in Con Con.  We lopen langs de haven en bezoeken enkele cerros en babbelen heel wat af.  Heel gezellige dag en s avonds spreken we af voor de volgende dag want we zijn uitgenodigd door Christel en Fernando (Francois zijn zus en schoonbroer) om nieuwjaarsavond bij hen door te brengen!

De volgende dag brengen we door met inkopen doen voor de eerste januari en met het plannen van onze trip naar Santiago en het vervolg van onze reis.  Om vijf uur hebben we afgesproken in Viña waar Christel ons komt ophalen.  We genieten van de gezellige avond bij Christel, Fernando en hun drie schattige kinderen.  Lekker eten, leuk gezelschap en later een prachtig zicht vanaf hun balkon op het vuurwerk dat vanop zee werd afgestoken.

Vandaag (de eerste januari, Gelukkig nieuwjaar iedereen!!!!) lang uitgeslapen.  Vervolgens afscheid genomen van de familie en een lange wandeling langs de kustlijn van Con Con gemaakt tot aan Renaca.  Langs de haven van Con Con waar we van heel dichtbij pelikanen zien en langs de zeer hevige "stille" oceaan die tegen de rotsen opbeukt. Wandelen doet deugd na enkele passievere dagen.  Namiddag blog in orde gebracht en hopen fotos in album Valparaiso geplaatst die jullie nu allemaal kunnen bewonderen.  Morgen gaan we een dag naar Santiago en daarna vertrekken we richting Patagonie.  He, dat was het weer voor vandaag, tot de volgende allemaal!

BONNE ANNEE ! ! ! !

Voila voila, ca fait maintenant 10 jours (deja !?) qu'on est a Valparaiso, donc on a surement quelquechose a raconter, meme si on n'a pas fait grand chose. Vu qu'on a une tele dans la chambre avec pleins de postes americains qui diffusent en permanence des series, des films et du sport, on est un peu moins actifs... Mais bon, rester plus de dix jours dans une ville ca permet de visiter tout ce qu'on veux en prenant notre temps. Mais commencons par le debut:

On est donc arrives le 23 au matin a Valparaiso (qu'on appellera Valpo a partir de maintenant, c'est plus facile) et apres une bonne sieste on a pris le bus vers une des collines pour visiter la Sebastiana: une des trois maisons de Pablo Neruda. Elle etait deja fermee donc on a decide de faire une promenade sur l'Avenida Allemania. C'est une rue qui longe la cote, mais assez haut dans les collines. Cela nous donnait donc une superbe vue sur le Plan (la ville est constitue de 2 parties: le Plan, le bout plat au bord de la cote et les Cerros, les collines) et les autres collines. On continue sur cette rue jusqu'a Cerro Allegre ou on redescend. Mais on continue de se promener dans la meme direction le long du port et des bateaux de l'Armada, le long d'une plage jusqu'a ce qu'on arrive a un restaurant ou on mange un bon poisson avec une superbe vue sur la mer, les mouettes et les pelicans.

Le 24 c'est Noel et ca se fete! Sauf quand on est loin de tous les gens avec qui on est suppose feter. On decide de se cuisiner un bon petit repas le soir et donc on doit aller faire des courses. Les rues sont pleines a craquer et il y a partout des gens qui essaient de vendre tout et n'importe quoi. au supermarche aussi il y a des masses de monde. Il faut se depecher pour trouver les bouteilles de vin et de champagne qui restent et il faut se battre contre la foule pour avancer dans le magasin. Enfin, on trouve tout ce qu'on veux et on retourne dans notre auberge. Par manque d'envie et de motivation a faire autre chose on s'installe devant la tele et on regarde des films de Noel. On ouvre deja notre bouteille de champagne a 5h en se disant qu'on sera plus joyeux apres, mais rien ne va. C'est nul cette journee. Apres avoir mange on va a la cathedrale pour la messe. On comprend pas tout, mais on remarque que tout le monde participe activement et a la fin le cardinal se fait meme applaudir. Ils ont quand meme une autre relation avec leur religion que chez nous, ca fait plaisir a voir.

Le 25 on est encore toujours un peu tristes, mais on decide de se prendre en main. On va jusqu'au port ou on fait un tour en bateau. C'est chouette d'avoir une vue de dans l'eau sur la ville. Parcontre il faut faire gaffe quand on prend des photos: on ne peut pas en prendre des bateaux de l'Armada, et le guide faiot tres attention a ce qu'on ne dirige pas nos appareils vers la... Apres on tourne encore un peu dans les boutiques du port et sur la plaza Sotomayor. On passe par le Mercado Central ou ca PUE le poisson et ou les chats sont omnipresents. On rentre vers 4-5h pour se remettre devant notre petite boite a images bougeantes.

Mercredi 26 on decide d'aller a Viña del Mar: C'est une ville juste au nord Valpo d'a peu pres autant d'habitants. En realite ces deux vile forment une grande ville de 700.000 habitants, sauf qu'elle est fort elongee le long de la cote. La difference entre les deux villes c'est la proprete: Viña c'est propre, il y a des palmiers le long des avenues, il y a pleins de fleurs, des grands parcs, tres peu de clochards et tres peu de vendeurs en rue (entre temps on a constate que les vendeurs en rue a Valpo sont la en permanence). Finalement cette ville pourrait parfaitement ce trouver a la cote d'Azur en France. On traine dans le parc Vergara, on se promene et on va sur Cerro Castilla: une colline en bord de mer avec plusieurs chateaux de ou on a une superbe vue sur la baie de Valpo. Au passage je constate que j'ai oublie mes lunettes de soleil dans le parc Vergara (a 2km), donc j'y retourne en courant. Je remarque qu'apres plus d'un mois sans avoir couru une seule fois la condition n'y est vraiment plus. Le soir on reprend le bus vers Valpo et on regarde encore la tele sans aller dormir trop tard parce que le lendemain on prevoit une reelle excursion.

Jeudi 27 on va a Isla Negra. C'est un petit village au bord de la mer a 1h30 de route de Valpo, ou il y a une seule attraction touristique: une des maisons de Pablo Neruda. Comme il etait amoureux de la mer, toute la maison est construit dans le style d'un bateau: les escaliers sont tout fins, tout comme les portes. Tout est en bois et pas tres haut. Et de sa chambre a coucher il avait une superbe vue sur le pacifique. On imagine bien que de se reveiller avec une vue pareille chaque matin ca donne de l'inspiration a ecrire de belles choses. A cote de ca il collectionnait plein de truc et ses collections sont dispersees par ci par la dans sa maison. Il y'avait des collections de proues, de verres de vin colores, de bateaux en bouteille, de dessous de patte de piano (je ne savais meme pas que ca existait), de papillons, de masques, de coquillages, de toutes sortes d'insectes,... Bref de tout. il y avait aussi une etable qu'il a construit pour un cheval en bois et la tombe ou il repose depuis la fin du regime de Pinochet a cote de sa derniere epouse. C'etait chouette a voir, tres interessant. le soir, de retour a Valpo, on est passe par le concert sur la plaza Sotomayor. C'etait immense et plein de monde. Ce fut une bonne journee.

Le lendemain on est retourne a la Sebastiana (la maison de Neruda a Valpo, qui etait ferme le premier jour qu'on voulait la voir). Cette fois c'etait ouvert. Cette maison-ci aussi est en style bateau. En la regardant de l'exterieur on a vraiment l'impression que c'est la cabine d'un bateau qui se dirige vers la mer. C'est denouveau plein de truc qui sont beaux a voir et on se dit qu'on vivrait bien dans une maison comme ca. Ensuite on se promene sur Cerro Bellavista ou il y a un musee en plein air (des peintures sur les murs des maisons) et un Cristo Redentor. Sympatique petite promenade dans un joli quartier avec de belles vues sur la ville une fois de plus. Le soir on a (ou surtout "j'ai") le plaisir de voir un match NBA de mon equipe preferee en live a la tele.

Le 29 on commence la journee par aller s'acheter de quoi preparer a manger le soir. Le marche etait tout simplement genial: super chaotique, des legumes qui trainent partout, des gens qui crient, des chats et des chiens qui s'encourent avec les restants de legumes et de poissons, une foule pas possible,... On est sur qu'on n'est pas en Europe la au moins. L'apres-midi on va a la plage pour la premiere fois. Jusqu'a maintenant le temps ne le permettait pas. On apprendra par apres que c'est du a la semaine de petits tremblements de terres qu'il y a eu avant notre arrivee (une quinzaine de tremblements assez courts). Bref on saute dans l'ocean pacifique pour la preniere fois et on constate deux choses: c'est froid et c'est tres puissant comme courant. Il n'y a personne qui nage. Juste des gens qui vont jusqu'au genoux dans l'eau pour se retrouver par terre apres chaque vague...

Dimanche on a RDV a 11h avec Alynou et Francois (qu'on connait de notre temps a Namur et qui sont ici pendant 1 mois. La soeur de Francois habite a 30min de Valpo). On se promene toute la journee dans la ville: le port (j'achete enfin mon drapeau du chili), Cerro Allegre et Cerro Concepcion. Journee tres sympa ou on discute beaucoup de tout et n'importe quoi.

Le 31 on ne fait pas grand chose de la journee: on lit un peu on prepare un peu la journee a Santiago et on essaie de voir ou on va apres Valpo. On va aussi au super marche pour sacheter a manger pour demain vu que tout sera ferme. On a denouveau mal choisi la journee pour aller au super marche: c'est plein a craquer vu que tout le monde doit manger le lendemain. Le soir on est invites chez la soeur de Francois, son mari et leurs trois enfants mignons. On est gates au niveau culinaire et de leur terasse on a une superbe vue sur les plus beaux feux d'artifices qu'on a vu de notre vie... Excellent! Super chouette soiree chez ces gens hospitaliers ou on a mange des tres bonnes choses et apprecie tres fort la compagnie tellement sympa!

Le premier janvier 2008 (!) reveil pas trop tot. On dit au revoir a la famille et on se promene le long de la cote superbe pendant une heure en rentrant a notre auberge. Ca fait du bien d'un peu se bouger vu qu'on a pas fait ca beaucoup les jours precedents, mais apres une heure et demie c'est suffisant et on fait le reste de la route en bus. Apres midi de glande dans l'auberge ou on prepare un peu la suite du voyage et surtout on met le blog a jour parce que ca fait longtemps qu'on ne vous a plus rien fait savoir. On a aussi ajoute des photos dans le album de Valparaiso.

Demain on va passer une grosse journee a Santiago et apres demain on commence a descendre. Notre premier arret sera probablement Talca. A 6h de Valpo, LA ville du vin chileen et il y a aussi moyen d'y faire des randonnees a pied ou a cheval... A la prochaine